唐文  韩愈

shì zhī tè lì dú xíng shì yú yì ér yǐ bú gù rén zhī shì fēi jiē háo jié zhī shì xìn dào dǔ ér zì zhī míng zhě yě yì jiā fēi zhī lì xíng ér bú huò zhě guǎ yǐ zhì yú yì guó yì zhōu fēi zhī lì xíng ér bú huò zhě gài tiān xià yì rén ér yǐ yǐ ruò zhì yú jǔ shì fēi zhī lì xíng ér bú huò zhě zé qiān bǎi nián nǎi yì rén ér yǐ ěr ruò bó yí zhě qióng tiān dì gèn wàn shì ér bú gù zhě yě zhāo hū rì yuè bú zú wéi míng zú hū tài shān bù zú wéi gāo wēi hū tiān dì bù zú wéi róng yě 　　　　dāng yīn zhī wáng zhōu zhī xīng wēi zǐ xián yě bào jì qì ér qù zhī wǔ wáng zhōu gōng shèng yě cóng tiān xià zhī xián shì yǔ tiān xià zhī zhū hóu ér wǎng gōng zhī wèi cháng wén yǒu fēi zhī zhě yě bǐ bó yí shū qí zhě nǎi dú yǐ wéi bù kě yīn jì miè yǐ tiān xià zōng zhōu bǐ èr zǐ nǎi dú chǐ shí qí sù è sǐ ér bú gù yóu shì ér yán fú qǐ yǒu qiú ér wéi zāi xìn dào dǔ ér zì zhī míng yě 　　　　jīn shì zhī suǒ wèi shì zhě yì fán rén yù zhī zé zì yǐ wéi yǒu yú yì fán rén jǔ zhī zé zì yǐ wéi bù zú bǐ dú fēi shèng rén ér zì shì rú cǐ fú shèng rén nǎi wàn shì zhī biāo zhǔn yě yú gù yuē ruò bó yí zhě tè lì dú xíng qióng tiān dì gèn wàn shì ér bú gù zhě yě suī rán wēi èr zǐ luàn chén zéi zǐ jiē jì yú hòu shì yǐ

hán yù bó yí sòng

　　读书人的立身行事独特，符合道义罢了，不理会别人的赞誉或批评的，都是豪杰之士，也是忠实地相信自己的道并且清楚知道自己的人。全家的人批评他，仍坚定执行而不迷惑的人很少；至于一国一州的人批评他，仍坚定执行而不迷惑的，大概整个天下只有一人罢了；若是到了全世界的人都批评他，仍坚定执行而不迷惑的，则千百年来只有一人罢了；像伯夷这样的人，是穷尽天地，经历万世也不回头的人。（与他比较），即使光明的日月也不算亮，雄峻的泰山也不算高，宽广的天地也不算能包容。

　　当殷商要灭亡而周要兴盛时，微子这样的贤人都抱着祭祀的器具离开殷商。武王、周公是圣人，率领天下的贤士和诸侯前去进攻殷商，未曾听说有人批评过他们。独有伯夷、叔齐认为他们不该。殷商灭亡后，天下承认周为宗主国，伯夷、叔齐二人独认为吃周的粮食是羞耻的，即使饿死也不后悔。由此说来，他这样做难道是要博取甚么吗？是因为忠实地相信自己的道并且清楚知道自己罢了。

　　现今的所谓读书人，当有一人称誉他，自以为该得到更高的赞誉；当有一人诋毁他，就自认为自己不行。伯夷偏偏批评圣人（武王，周公）而肯定自己到如此的地步。圣人的行事，是万世的标准啊。所以我认为，好像伯夷这样的人，是立身行事独特，穷尽天地，经历万世也不会回头的人。虽然这样，如果没有他们二人，乱臣贼子便会接连不断地出现在后来的世代了。

韩愈《伯夷颂》