宋文  秦观

yuán fēng èr nián zhōng qiū hòu yí rì yú zì wú xīng lái háng dōng huán kuài jī lóng jǐng yǒu biàn cái dà shī yǐ shū yāo yú rù shān bǐ chū guō rì yǐ xī háng hú zhì pǔ níng yù dào rén cān liáo wèn lóng jǐng suǒ qiǎn lán yú zé yuē yǐ bù shí zhì qù yǐ 　　　　shì xī tiān yǔ kāi jì lín jiān yuè míng kě shǔ háo fà suì qì zhōu cóng cān liáo cè zhàng bìng hú ér xíng chū léi fēng dù nán píng zhuó zú yú huì yīn jiàn rù líng shí wù dé zhī jìng shàng fēng huáng lǐng qì yú lóng jǐng tíng zhuó quán jù shí ér yǐn zhī zì pǔ níng fán jīng fó sì shí wǔ jiē jì bù wén rén shēng dào páng lú shè dēng huǒ yǐn xiǎn cǎo mù shēn yù liú shuǐ jī jī bēi míng dài fēi rén jiān zhī jìng xíng èr gǔ shǐ zhì shòu shèng yuàn yè biàn cái yú cháo yīn táng míng rì nǎi huán

qín guān lóng jǐng tí míng jì

　　元丰二年，中秋节第二天，我从吴兴去杭州，（然后）再向东赶回会稽。龙井（这个地方）有位辨才（注：法号或人名）大师，用书信的方式邀请我到（龙井）山中去。等到出了城，太阳已经西沉，（我）取水道航行到普宁，碰到了道人参寥，问（他）龙井是否有可供遣使、雇佣的竹轿 ，（参寥）说，“（你）来的不是时候，（轿子）已经离开了。”

　　这天晚上，天空晴朗，树林间月光很明亮，（甚至连）头发都能数清。于是（我）离开船，跟着参寥拄着拐杖沿着湖边慢走。（我们）过了雷峰塔，渡过南屏一带，在惠因涧（注：山沟）洗脚（注：意为赤脚涉过惠因涧），进入灵石坞，发现一条小路（就沿着它）爬到了风篁岭，在龙井亭休息，斟起泉水，（背）靠着山石便喝了起来。从普宁到龙井亭总共经过了十五座佛寺，都十分寂静，听不到人的声音。路边的屋舍，灯火若隐若现，草木长得葱葱郁郁，水流得很急，发出悲怆的声响，这大概不是人间有的地方。（我们继续）前行（到了）二更天，才到寿圣院，在朝音堂拜见辨才大师，第二天便回去了。

秦观《龙井题名记》