魏晋文  葛洪

yuán dì hòu gōng jì duō bù dé cháng jiàn nǎi shǐ huà gōng tú xíng àn tú zhào xìng zhī zhū gōng rén jiē lù huà gōng duō zhě shí wàn shǎo zhě yì bù jiǎn wǔ wàn dú wáng qiáng bù kěn suì bù dé jiàn xiōng nú rù cháo qiú měi rén wéi yān zhī yú shì shàng àn tú yǐ zhāo jūn xíng jí qù zhào jiàn mào wéi hòu gōng dì yī shàn yìng fù jǔ zhǐ yōu yǎ dì huǐ zhī ér míng jí yǐ dìng dì zhòng xìn yú wài guó gù bú fù gēng rén nǎi qióng àn qí shì huà gōng jiē qì shì jí qí jiā zī jiē jù wàn huà gōng yǒu dù líng máo yán shòu wéi rén xíng chǒu hǎo lǎo shào bì dé qí zhēn ān líng chén chǎng xīn fēng liú bái gōng kuān bìng gōng wéi niú mǎ fēi niǎo zhòng shì rén xíng hǎo chǒu bú dài yán shòu xià dù yáng wàng yì shàn huà yóu shàn bù sè fán yù yì shàn bù sè tóng rì qì shì jīng shī huà gōng yú shì chā xī

gé hóng huà gōng qì shì

　　汉元帝后宫里的宫女已经够多了，不能经常见到，（元帝）就让画工画像，根据图象的面貌召见宠幸。所有宫女都贿赂画工，多的达十万贿钱，少的也有五万多。只有王嫱不肯行贿，因此就得不到皇帝的召见。匈奴来朝拜，想求得美人做王后。于是（元帝）查看画像，便让王昭君去匈奴。临去时召见她，长相是皇宫里最美的，而且擅长对答，举止沉静文雅。皇帝很后悔，但是名册已经定下来了。皇帝对外国注重信义，所以不再换人。就追究查明行贿画工的这件事，画工都被在市中斩首，抄没画工的家产，都有亿万巨额。画工有杜陵毛延寿，画人像，无论丑的美的老的少的，他都能画的跟真的一样；安陵陈敞，新丰刘白、龚宽，一起画牛马飞鸟的各种姿势，画人物他们不如毛延寿，下杜阳望也擅长画人物画，尤其善于着色，樊育也善于着色，但他们一天被杀了。京城的画工因此而比较少了。

葛洪《画工弃市》