小 中 大

0

1

收藏

音对译 否 是

编辑于：2025-06-11 23:16:18  

黄宗羲 [明代]

suì zài rén wǔ yú yǔ huì mù zé wàng rù sì míng zì xuě dòu fǎn zhì guò yún fēn ǎi tiǎn zhuó zhēng mǎn shān gǔ yún luàn bù fēi pù wēi fú luò xiá lù yǎo rán yè xíng chè zhú wù lù zhān yī lán hán zhé gǔ xiāng shì chǐ qì hū jiē yè xù hū ěr míng jì dì biǎo yún liǎn tiān mò wàn wù gǎi guān hào rán mù duó xiǎo cǎo zhū yuán cháng tiáo yù jié lóng sōng chā yú yōu huáng yīng luò chán yú luó quē chēng cóng fǔ yǎng jīn zòu shí bó suī yí yè yì jīng zhī wēi yì mò bù bīng chán ér wù jié yú è chì ér tàn yuē cǐ fēi suǒ wèi mù bīng hū chūn qiū shū zhī wǔ xíng zhì zhī nài hé dāng wú dì ér yǒu cǐ yì yě yán wèi zú yǒu jū sēng xiào yú páng yuē shì xī zú yì shān zhōng kǔ hán cái rù dōng yuè fēng qǐ yún luò jí dòng piāo shān yǐ gù shuāng xuě cháng jī yě 　　　　gài qí dì dāng wàn shān zhī zhōng xiāo chén fèi xiǎng jiōng jué rén jiān tún yān fó zhào wú shū yīn huǒ zhī qián gù wéi qiān yáng zhī suǒ bú rù qù píng yuán yí wàn bā qiān zhàng gāng fēng jí lún qīn shuò xīn gǔ nán jī duō kǒu fēi lián mǐ jié tǔ náng dà suì suǒ zài ér shì gù wéi bó yù fán yuān zhī suǒ bú sàn xī huí hè zhuǎn jiāo chī huò zhé shān guǐ yǎo tiǎo xīng fēng zhī chōng dòng zhèn pù zhī qiāo kē tiān hē dì hǒu yīn yá hù xué jù báo duī bīng gù wéi xuán míng zhī suǒ cháng jià qún fēng guàn dǐng běi dǒu duò xié lí péng xiù wèi suī jiāo yuán jié zé wū yù bá wǔ cháng rú yè xíng qiū shuǎng gù wéi yào líng zhī suǒ gē nì qiě qí guài sōng rù fēng yù shí wǎng cǎo suì bēi mái zhuān kū zì bì gǔ jiē zú yǐ xīng tǔ yún yǔ ér xiān gōng shén zhì shān yuè bǐng líng gāo sēng xuán jì yě niǎo mù kè yǎo cuì yōu shēn qí qì jiē liǎn ér bù yáng gù héng hán ér wú yù 　　　　yú nǎi kuì rán yuē jiē hū tóng yī hán shǔ yǒu bù tīng mìng yú zào huà zhī dì tóng yī guò tè yǒu wú guān yú jí xiōng zhī zhān jū qí jiān zhě yì qǐ wú líng fēng jué yào gāo yán jī xíng wú yù yú rén shì zhì luàn zhī shù zhě hū yú fāng jǔ yǔ shì dù jiāng yù guò ér wèn zhī

huáng zōng xī guò yún mù bīng jì

　　那年是壬午年，我和晦木、泽望两个弟弟进入四明山，从雪窦山回到过云。这里云雾缭绕，充满了整个山谷，乱云并不飞散，高高的瀑布因云雾遮蔽，好像停止了下落，蜿蜒曲折的山路向远处延伸。我们撤去烛火夜行，雾和露水沾湿了衣裳，山间寒气彻骨，大家相互看着对方呼吸的白气，只能听到彼此断断续续的喘气声和叹息声。忽然，雾散云收，天地都出现在眼前。万物改换了样子，眼前一片光亮。小草上结着圆圆的冰珠，树上长长的枝条镶着白玉般晶莹的冰衣，幽静的竹林像插满美人头上的银色玉簪，柔软的藤蔓像缀满美人颈上的成串珠饰。风吹草木，发出铮铮琮琮玉石般的的声响，就像乐器奏击的声音。即使是微小的一叶一茎，也没有不被冰雾缠绕的。我惊奇地看着并感叹道：这不是人们所说的木冰吗？《春秋》上写过它，《五行》上记载过它，怎么我们家乡也有这种奇异之景呢？话还未说完，有一个当地的僧人在旁边笑着说：这有什么值得诧异？山中极冷，刚进入十一月，就风起云涌，冰凌满山，所以常年积满霜雪。

　　因为这里地处万山之中，没有尘俗的纷争，隔绝人世。既无乡村和寺庙的烟火，也没有特殊的地热潜入，所以酷热的太阳的热量也到不了这里。这里距离平地有一万八千丈，强劲的风像急转的车轮，侵人心骨。像南箕星张着大口，风神在这里停车；到处都是土洞和长长的隧道，所以大风回旋不散。溪流迂回，山谷递转，蛟螭潜伏，山鬼妖媚，暴风强劲有力，瀑布震天作响。天地怒吼，背阳的山崖封闭了洞穴，堆聚着冰雪，所以这里常年被北方玄冥所控制；群峰直上云霄，北斗星都似乎堕入她的腰际，杂草的气味浓郁，即使是原野枯焦，沼泽干涸，巫师呼唱着旱魃狂舞。这里也常年如秋夜般凉爽阴湿，好像被太阳分割藏匿区别对待了。况且这里怪异的松树和枫树上的人形瘿瘤、毒石杂草、破碎的古碑、残埋的砖块、腐肉枯骨，都可以兴云吐雨。更有仙宫里治理此间的仙灵，山岳间显赫的精魂，高僧大德在山崖上刻下的文字，还有妖鸟和山怪，（这一切神异）汇集在这里，幽邃难明。他们的气息都收敛着而不散发，所以总是那么寒冷而不温暖。

　　我于是喟然长叹说：哎！同是一样的寒来暑往，但仍有不听命于自然的地方。同是一样的变化无常，就有与占卜吉凶无关之处。住在这里的人，难道就没有翻越山峰挖掘药材，说着有高深道理的话语，做着与世不同的行为的人，就没有能参与决定人间治乱命运的人吗？我正难容于世间的法度，正想过去向他们求教一番。

黄宗羲《过云木冰记》