明文  归有光  《古文观止》

wú cháng zhōu èr xiàn zài jùn zhì suǒ fēn jìng ér zhì ér jùn xī zhū shān jiē zài wú xiàn qí zuì gāo zhě qióng lóng yáng shān dèng wèi xī jǐ tóng jǐng ér líng yán wú zhī gù gōng zài yān shàng yǒu xī zǐ zhī yí jì ruò hǔ qiū jiàn chí jí tiān píng shàng fāng zhī xíng jiē shèng dì yě ér tài hú wāng yáng sān wàn liù qiān qǐng qī shí èr fēng chén jìn qí jiān zé hǎi nèi zhī qí guān yǐ 　　　　yú tóng nián yǒu wèi jūn yòng huì wéi wú xiàn wèi jí sān nián yǐ gāo dì zhào rù wéi jǐ shì zhōng jūn zhī wéi xiàn yǒu huì ài bǎi xìng pān liú zhī bù néng dé ér jūn yì bù rěn yú qí mín yóu shì hào shì zhě huì wú shān tú yǐ wéi zèng 　　　　fú lìng zhī yú mín chéng zhòng yǐ lìng chéng xián yě qí dì zhī shān chuān cǎo mù yì bèi qí zé ér yǒu róng yě lìng chéng bù xián yě qí dì zhī shān chuān cǎo mù yì bèi qí yāng ér yǒu rǔ yě jūn yú wú zhī shān chuān gài zēng zhòng yǐ yì shí wú mín jiāng zé shèng yú yán luán zhī jiān shī zhù yú fú tú lǎo zǐ zhī gōng yě gù yí ér jūn zé yì jì qù yǐ hé fù quán quán yú cǐ shān zāi xī sū zǐ zhān chēng hán wèi gōng qù huáng zhōu sì shí yú nián ér sī zhī bú wàng zhì yǐ wéi sī huáng zhōu shī zǐ zhān wèi huáng rén kè zhī yú shí rán hòu zhī xián zhě yú qí suǒ zhì bù dú shǐ qí rén zhī bù rěn wàng ér yǐ yì bù néng zì wàng yú qí rén yě 　　　　jūn jīn qù xiàn yǐ sān nián yǐ yí rì yǔ yú tóng zài nèi tíng chū shì cǐ tú zhǎn wán tài xī yīn mìng yú jì zhī yī jūn zhī yú wú wú yǒu qíng rú cǐ rú zhī hé ér shǐ wú mín néng wàng zhī yě

guī yǒu guāng wú shān tú jì

　　吴县、长洲两县的县治，在吴郡的郡治所在地，两县划分境界各自管理。府城西南的众多山冈，都在吴县境内。其中最高的山峰，有穹窿、阳山、邓尉、西脊、铜井等山。灵岩山上，春秋时吴国的宫殿的故址就在那儿，还有西施的遗迹。像虎丘、剑池以及天平、尚方、支硎等处，都是名胜所在地。太湖浩浩淼淼，面积三万六千顷，七十二峰在湖中沉浮，真可以算海内奇观了。

　　我的同年好友魏用晦任吴县县令未满三年，因考绩列入优等被调入京城担任给事中。魏君任吴县县令期间有恩于民，离任时，百姓设法挽留却未能成功，魏君也舍不得离开他的百姓。于是有热心人便画了一幅《吴山图》来送给他。

　　县令对于老百姓来说，确实是非常重要的。如果县令确实是贤良的，那么当地的山川草木也为蒙受其恩泽而感到荣耀；如果县令不贤良，那么当地的山川草木也会遭殃，感受到耻辱。魏君对于吴县的山河，可以说是增添了光彩了。今后有那么一天，吴县的老百姓将会在青山秀岩间挑选一块名胜宝地，在佛寺或道观里祭祀他，这完全是应该的。那么魏君既然已经离开了吴县，为什么还对这里的名山那样眷恋呢？

　　从前，苏东坡称赞韩琦离开了黄州四十多年，还念念不忘黄州，以至于写下了思黄州的诗歌，苏东坡为黄州人把这诗刻在石碑上。由此后人才明白这样一个道理：贤能之士到某一处地方，不单单会使那儿的人民不忍心忘记他，而且连自己也不能忘记那儿的人民。

　　现在魏君离开吴县已经三年了。一天，他与我同在内庭，取出这幅《吴山图》给我看，一边欣赏，一边叹息，就命我写篇文章记载这件事情。唉！魏君对于我乡吴县有如此深厚的感情，又怎能使我们吴县百姓忘记他呢！

归有光《吴山图记》