先秦史传  左丘明  《古文观止》

huì yú xiàng jiāng zhí róng zǐ jū zhī fàn xuān zǐ qīn shǔ zhū cháo yuē lái jiāng róng shì xī qín rén pò zhú nǎi zǔ wú lí yú guā zhōu nǎi zǔ wú lí pī shān gài méng jīng jí yǐ lái guī wǒ xiān jūn wǒ xiān jūn huì gōng yǒu bù tiǎn zhī tián yǔ rǔ pōu fēn ér shí zhī jīn zhū hóu zhī shì wǒ guǎ jūn bù rú xī zhě gài yán yǔ lòu xiè zé zhí rǔ zhī yóu jié zhāo zhī shì ěr wú yǔ yān yǔ jiāng zhí rǔ 　　　　duì yuē xī qín rén fù shì qí zhòng tān yú tǔ dì zhú wǒ zhū róng huì gōng juān qí dà dé wèi wǒ zhū róng shì sì yuè zhī yì zhòu yě wú shì jiǎn qì cì wǒ nán bǐ zhī tián hú lí suǒ jū chái láng suǒ háo wǒ zhū róng chú jiǎn qí jīng jí qū qí hú lí chái láng yǐ wéi xiān jūn bù qīn bú pàn zhī chén zhì yú jīn bú èr xī wén gōng yǔ qín fá zhèng qín rén qiè yǔ zhèng méng ér shè shù yān yú shì hū yǒu xiáo zhī shī jìn yù qí shàng róng kàng qí xià qín shī bú fù wǒ zhū róng shí rán pì rú bǔ lù jìn rén jiǎo zhī zhū róng jǐ zhī yǔ jìn bó zhī róng hé yǐ bù miǎn zì shì yǐ lái jìn zhī bǎi yì yǔ wǒ zhū róng xiāng jì yú shí yǐ cóng zhí zhèng yóu xiáo zhì yě qǐ gǎn lí tì jīn guān zhī shī lǚ wú nǎi shí yǒu suǒ quē yǐ xié zhū hóu ér zuì wǒ zhū róng wǒ zhū róng yǐn shí yī fú bù yǔ huá tóng zhì bì bù tōng yán yǔ bù dá hé è zhī néng wéi bù yǔ yú huì yì wú méng yān fù qīng yíng ér tuì 　　　　xuān zǐ cí yān shǐ jí shì yú huì chéng kǎi tì yě

zuǒ qiū míng jū zhī bù qū yú jìn

　　晋国和诸侯各国在向地集会，准备拘捕姜戎族的首领驹支。晋国大夫范宣子在朝会上亲自指责他。说：“过来，姜戎氏！从前秦国人把你祖父吾离从瓜州赶走，你祖父吾离披着茅草衣、戴着荆条帽前来投奔我国先君。我先君惠公当时有不多的田地，却与你们平分来养活你们。如今诸侯侍奉我们寡君不如从前，大概说话泄漏了什么机密，这主要是你造成的。明天的会议，你不要参加了！你要是参加，就把你抓起来！”

　　驹支回答说：“从前秦国人仗着他们人多,贪婪地掠夺土地，把我们各部落戎人从祖居地赶走。贵国君惠公显示他崇高的品德,认为我们各部戎人都是四岳的后代，不该这样抛弃灭绝。他赐给我们南部边疆的土地，那里是狐狸居住、豺狼嗥叫的地方。我们各部戎人砍除了那里的荆棘,赶走了那里的狐狸、豺狼，从此成了贵国先君既不内侵也不外叛的臣属，直到如今忠诚不二。从前文公与秦国攻打郑国，秦国人私下里同郑国人订立盟约，留下军队在那里驻守，因此而发生肴地战役。当时晋军在前面抵抗，我们戎人在后面进击，秦军全军覆没，实在是我们戎人出了大力。这就如同捕鹿，晋国人抓住它的角，戎人拖住它的后腿，和晋国人一起把它掀倒，戎人为什么不能免于罪责呢？从那时以来，晋国多次出兵征战，我戎人各部从来紧跟其后，时时追随贵国执政，还是像肴之战时那样心志如一，岂敢疏远背离？如今贵国军旅中的长官可能真是有些地方做得不够，使得诸侯叛离，你们却怪罪我们戎人。我们各部戎人服饰饮食（习俗）不与华夏相同，礼仪使者不相往来，言语不通，能做什么对贵国不利的坏事？不参加盟会的事务，我也不会惭愧。”驹支朗读了《青蝇》诗退了下去。

　　范宣子连忙道歉，请他参加会议事务，同时也成全了自己和蔼可亲的君子美名。

左丘明《驹支不屈于晋》