南北朝文  郦道元

hé shuǐ nán jìng běi qū xiàn gù chéng xī xī sì shí lǐ yǒu fēng shān fēng shān xī sì shí lǐ hé nán mèng mén shān yǔ lóng mén xiāng duì shān hǎi jīng yuē mèng mén zhī shān qí shàng duō jīn yù qí xià duō huáng è niè shí huái nán zǐ yuē lóng mén wèi pì lǚ liáng wèi záo hé chū mèng mén zhī shàng dà yì nì liú wú yǒu qiū líng gāo fù miè zhī míng yuē hóng shuǐ dà yǔ shū tōng wèi zhī mèng mén gù mù tiān zǐ zhuàn yuē běi fā mèng mén jiǔ hé zhī dèng 　　　　mèng mén jí lóng mén zhī shàng kǒu yě shí wéi hé zhī jù è jiān mèng mén jīn zhī míng yǐ cǐ shí jīng shǐ yǔ záo hé zhōng shù guǎng jiā àn chóng shēn qīng yá fǎn hàn jù shí lín wēi ruò zhuì fù yǐ gǔ zhī rén yǒu yán shuǐ fēi shí záo ér néng rù shí xìn zāi qí zhōng shuǐ liú jiāo chōng sù qì yún fú wǎng lái yáo guān zhě cháng ruò wù lù zhān rén kuī shēn jì pò qí shuǐ shàng bēn làng wàn xún xuán liú qiān zhàng hún hóng bì nù gǔ ruò shān téng jùn bō tuí lěi qì yú xià kǒu fāng zhī shèn zǐ xià lóng mén liú fú zhú fēi sì mǎ zhī zhuī yě

lì dào yuán mèng mén shān

　　河水南面经过北屈县旧城西，西面四十里有风山。风山西面四十里是河南孟门山，和山西龙门山相对。《山海经》记载：孟门山，山上多金玉，山下多黄沙土和涅石。《淮南子》记载：龙门未开辟，吕梁未凿出，河水从孟门之上流出，慢慢地溢出，逆流而上，没有丘陵、高山阻挡，称之为洪水。大禹疏通河道，称之为孟门。所以《穆天子传》记载：北登孟门，是九河的斜坡。

　　孟门，就是龙门的入口。实在是河中的巨大隘口，又被称作“孟门津”。传说中龙门是大禹所凿出，河道因被水冲击而非常宽阔。水被山所夹很长的一段，两边都是悬崖，水势猛冲山崖而又折回，高处的巨石好像靠在悬崖上就要掉下来似的。古人曾说：“水不是石匠的凿子，却能够进入石头中”，果然不错！龙门水流交汇冲击，白色的水汽像云一样飘在空中，在远处行走的人，好像是被雾气缠绕，往云雾的深处望去真有一种撼人心魄的感觉。河水激起万重浪，有如瀑布千丈，河水好像愤怒的赑，波浪像崇山峻岭，激流交叠，直奔下游而去，我这才知道慎子乘竹筏下龙门的时候，四匹马拉的车也绝对追不上。

郦道元《孟门山》