明文  张岱  经典  九年级上

chóng zhēn wǔ nián shí èr yuè yú zhù xī hú dà xuě sān rì hú zhōng rén niǎo shēng jù jué shì rì gēng dìng yǐ yú ná yì xiǎo zhōu yōng cuì yī lú huǒ dú wǎng hú xīn tíng kàn xuě wù sōng hàng dàng tiān yǔ yún yǔ shān yǔ shuǐ shàng xià yì bái hú shàng yǐng zǐ wéi cháng dī yì hén hú xīn tíng yì diǎn yǔ yú zhōu yí jiè zhōu zhōng rén liǎng sān lì ér yǐ yú ná yī zuò yú ná 　　　　dào tíng shàng yǒu liǎng rén pū zhān duì zuò yì tóng zǐ shāo jiǔ lú zhèng fèi jiàn yú dà xǐ yuē hú zhōng yān dé gèng yǒu cǐ rén lā yú tóng yǐn yú qiǎng yǐn sān dà bái ér bié wèn qí xìng shì shì jīn líng rén kè cǐ jí xià chuán zhōu zǐ nán nán yuē mò shuō xiàng gōng chī gèng yǒu chī sì xiàng gōng zhě

zhāng dài hú xīn tíng kàn xuě

　　崇祯五年十二月，我住在西湖边。大雪接连下了几日，湖中游人全无，连飞鸟的声音都消失了。这天初更时分，我撑着一叶小舟，裹着裘皮衣服，围着火炉，独自前往湖心亭看雪。湖面上冰花一片弥漫，天、云、山、水混为一体，白茫茫一片，湖上的影子，只有西湖长堤在雪中隐隐露出的一道痕迹，一点湖心亭的轮廓，和我的微小如草的小舟，舟中的两三粒人影罢了。

　　到了湖心亭上，我看见有两人铺好毛毯，相对而坐，一个童子正把酒炉里的酒烧得滚沸。他们看见我，非常高兴地说：“（想不到）在湖中还会有您这样有闲情逸致的人！”于是拉着我一同饮酒。我尽力喝了三大杯，然后和他们道别。问他们的姓氏，得知他们是金陵人，在此地客居。等到了下船的时候，船夫喃喃地说：“不要说相公您痴，还有像相公您一样痴的人啊！”

张岱《湖心亭看雪》