唐文  韦绚

liú gōng jiā huà yún dǎo chū fù jǔ jīng shī yí rì yú lǘ shàng dé jù yún niǎo sù chí biān shù sēng qiāo yuè xià mén shǐ yù zhuó tuī zì yòu yù zhuó qiāo zì liàn zhī wèi dìng suì yú lǘ shàng yín é shí shí yǐn shǒu zuò tuī qiāo zhī shì shí hán yù lì bù quán jīng zhào dǎo bù jué chōng zhì dì sān jié zuǒ yòu yōng zhì yǐn qián dǎo jù duì suǒ dé shī jù yún yún hán lì mǎ liáng jiǔ wèi dǎo yuē zuò qiāo zì jiā yǐ suì yǔ bìng pèi ér guī liú lián lùn shī yǔ wéi bù yī zhī jiāo

wéi xuàn tuī qiāo

　　《刘公嘉话》中记载：贾岛初次到京城长安参加科举考试，一天他在驴背上想到了两句诗：“鸟宿池边树，僧敲月下门。”开始想用“推”字，又想用“敲”字，反复琢磨没有定下来，便在驴背上（继续）吟诵，不时做着推和敲的动作。当时韩愈临时代理京城的地方长官，他正带车马出巡，贾岛不知不觉，直走到（韩愈仪仗队的）第三节，还在不停地做（推敲）的手势。一下子就被（韩愈的）侍从们推搡到韩愈面前，贾岛详细地回答了他在酝酿的诗句，用“推”字还是用“敲”字没有确定，思想离开了眼前的事物，不知道要回避。韩愈停下车马思考了好一会，对贾岛说：“用‘敲’字好。”两人于是并排骑着驴马回家。两人一同讨论作诗的方法，好几天舍不得离开，于是两人结下了深厚的友谊。

韦绚《推敲》