唐文  罗隐

mǎi chén zhī guì yě bù rěn qí qù qī zhù shì yǐ jū zhī fēn yī shí yǐ huó zhī yì rén zhě zhī xīn yě 　　　　yí dàn qù qī yán yú mǎi chén zhī jìn shì yuē wú bǐng jī zhǒu yú wēng zǐ zuǒ yòu zhě yǒu nián yǐ měi niàn jī hán qín kǔ shí jié jiàn wēng zǐ zhī zhì hé cháng bù yán tōng dá hòu yǐ kuāng guó zhì jūn wéi jǐ rèn yǐ ān mín jì wù wéi xīn qī ér wú bú xìng lí wēng zǐ zuǒ yòu zhě yì yǒu nián yǐ wēng zǐ guǒ tōng dá yǐ tiān zǐ shū jué yǐ mìng zhī yī jǐn yǐ zhòu zhī sī yì jí yǐ ér xiàng suǒ yán zhě miè rán wú wén qǐ sì fāng wú shì shǐ zhī rán yé qǐ jí yú fù guì wèi jiǎ dù zhě yé yǐ wú guān zhī jīn yú yí fù rén zé kě yǐ qí tā wèi zhī jiàn yě yòu ān kě shí qí shí nǎi bì qì ér sǐ

luó yǐn yuè fù yán

　　朱买臣地位变高的时候，没有痛恨他的前妻，建房子让她居住，分衣服食物让她生存，这也是仁爱之人的心意啊！

　　一天，前妻对朱买臣的身边侍从说：“我在朱买臣的跟前做这做那，好多年了。每次想到忍饥挨冻勤勉苦读的时候，看见买臣的志向，何尝不曾说过官运亨通以后，把匡正国家、辅助国君作为自己的使命，把安抚平民救济百姓作为心愿。而我不幸离开买臣也好多年了，买臣果然官运亨通了。天子赐给爵位，任用他，让他衣锦还乡，这也达到顶点了。但他从前所说的话，了无声息再也听不到了。难道是天下没有处理的事情使他这样吗？抑或是急于求富贵而没有时间考虑呢？依我看来，他只是在一个妇人面前夸耀就满足了，其他的没有发现能做什么。又怎能吃他的食物呢？”于是自缢而死。

罗隐《越妇言》