元曲  杨果

cǎi lián chuán shàng cǎi lián jiāo xīn yuè líng bō xiǎo jì dé xiāng féng duì huā zhuó nà yāo ráo tì rén yí xiào qiān jīn shǎo xiū huā bì yuè chén yú luò yàn bú nèn yě hún xiāo cǎi lián rén chàng cǎi lián cí luò pǔ shén xiān sì ruò bǐ lián huā gèng qiáng sì nà xiē ér duō qíng jiě pà fēng liú shì dàn zhuāng nóng mǒ qīng pín wēi xiào duān dí shèng xī shī cǎi lián hú shàng cǎi lián rén mèn yǐ lán zhōu wèn cǐ qù cháng ān lù xiāng jìn hèn liú chén zì cóng bié hòu wú yīn xìn rén jiān hǎo chù shī chóu jiǔ lìng bù guǎn cuì méi pín

yáng guǒ xiǎo táo hóng · cǎi lián nǚ

采莲船上采莲女娇媚无比，如新月凌波。记得相逢对花酌酒，那妖娆一笑，价值千金都嫌少。羞花闭月沉鱼落雁的容貌，令人销魂。
采莲人唱着采莲词，好似洛浦神仙。如果比作莲花更是相似，体态风流，风情万种。淡妆浓抹，轻颦微笑，确实比得上西施那样美。
采莲湖上的采莲人，怅惘地靠在船上感叹。这里离长安路很近，恨情郎自从别后无音信。别留恋那边好处，饮酒行令，不管我忧愁。

杨果《小桃红·采莲女》