唐文  柳宗元  经典

zì yú wéi lù rén jū shì zhōu héng zhuì lì qí xì yě zé yí yí ér xíng màn màn ér yóu rì yǔ qí tú shàng gāo shān rù shēn lín qióng huí xī yōu quán guài shí wú yuǎn bú dào dào zé pī cǎo ér zuò qīng hú ér zuì zuì zé gēng xiāng zhěn yǐ wò wò ér mèng yì yǒu suǒ jí mèng yì tóng qū jiào ér qǐ qǐ ér guī yǐ wéi fán shì zhōu zhī shān shuǐ yǒu yì tài zhě jiē wǒ yǒu yě ér wèi shǐ zhī xī shān zhī guài tè 　　　　jīn nián jiǔ yuè èr shí bā rì yīn zuò fǎ huá xī tíng wàng xī shān shǐ zhǐ yì zhī suì mìng pú rén guò xiāng jiāng yuán rǎn xī zhuó zhēn mǎng fén máo fá qióng shān zhī gāo ér zhǐ pān yuán ér dēng jī jù ér áo zé fán shù zhōu zhī tǔ rǎng jiē zài rèn xí zhī xià qí gāo xià zhī shì xiā rán wā rán ruò dié ruò xué chǐ cùn qiān lǐ cuán cù lěi jī mò dé dùn yǐn yíng qīng liáo bái wài yǔ tiān jì sì wàng rú yī rán hòu zhī shì shān zhī tè lì bù yǔ pǒu lǒu wéi lèi yōu yōu hū yǔ hào qì jù ér mò dé qí yá yáng yáng hū yǔ zào wù zhě yóu ér bù zhī qí suǒ qióng yǐn shāng mǎn zhuó tuí rán jiù zuì bù zhī rì zhī rù cāng rán mù sè zì yuǎn ér zhì zhì wú suǒ jiàn ér yóu bú yù guī xīn níng xíng shì yǔ wàn huà míng hé rán hòu zhī wú xiàng zhī wèi shǐ yóu yóu yú shì hū shǐ gù wéi zhī wén yǐ zhì shì suì yuán hé sì nián yě

liǔ zōng yuán shǐ dé xī shān yàn yóu jì

　　我自从成为有罪的人，住在这个州里，就常常恐惧不安。如有空闲时间，就慢慢地行走，无拘束地游玩。每日和那些同伴，上高山，入深林，走到曲折溪流的尽头，幽僻的泉水，奇异的山石，没有一处僻远的地方不曾到过。到了目的地就分开草坐下，倒尽壶中酒，一醉方休。醉了就互相枕着睡觉，睡觉了就做梦。心里有向往的好境界，心里有向往的好境界，做梦也会奔赴此地。睡醒了就起来，起来了就回家：我以为凡是这个州的山有奇特形状的，我都游过了，可是我还未曾知道西山的奇异特别。
　　今年九月二十八日，我因坐在法华寺西亭，眺望西山，才指点着觉得它奇特。于是命令仆人渡过湘江，沿着染溪，砍伐荆棘，焚烧乱草，一直到山顶才停下。（我们随后）攀援登上山顶，随意坐下观赏，附近几个州的土地，就全在我们的坐席之下了。这几州的地势高低不平，高处是深山，低处是洼地，像蚁封，像洞穴，（看上去）只有尺寸之远，实际上有千里之遥，（这为千里之内的景物）聚集、紧缩、累积在眼下，没有什么能够隐藏。青山萦回，白水缭绕，外与天边相接，向四面望去都是一样的景象。（登上山顶）然后才知这座山的特别突出，与小土丘不一样。辽阔浩渺啊与天地间的大气合一而不能得到它的边际；悠然自得啊和大自然交游而不知它的尽期。（于是我们）拿起酒杯斟满酒，喝得东倒西歪地进入醉态，不知太阳下了山。灰暗的暮色，由远而至，直到看不见什么了还不想返回。（我只觉得）思想停止了，形体消散了，与自然界万物不知不觉地融为一体了。（游过西山）然后才知我以前不曾真正游赏过，真正的游赏是从这里开始的。所以我把这次西山之游写成文章以记载下来。这一年是元和四年。

柳宗元《始得西山宴游记》