元曲  马致远

【yè xíng chuán 　】bǎi suì guāng yīn yí mèng dié chóng huí shǒu wǎng shì kān jiē jīn rì chūn lái míng zhāo huā xiè jí fá zhǎn yè lán dēng miè 　【qiáo mù zhā 　】xiǎng qín gōng hàn què dōu zuò liǎo suō cǎo niú yáng yě bú nèn mó yú qiáo wú huà shuō zòng huāng fén héng duàn bēi bú biàn lóng shé 　【qìng xuān hé 　】tóu zhì hú zōng yǔ tù xué duō shǎo háo jié dǐng zú suī jiān bàn yāo lǐ zhé wèi yé jìn yé 　【luò méi fēng 　】tiān jiào nǐ fù mò tài shē wú duō shí hǎo tiān liáng yè kàn qián ér yìng jiāng xīn sì tiě kōng gū fù jǐn táng fēng yuè 　【fēng rù sōng 　】yǎn qián hóng rì yòu xī xié jí sì xià pō chē xiǎo lái qīng jìng tiān bái xuě shàng chuáng yǔ xié lǚ xiāng bié xiū xiào jiū cháo jì zhuō hú lú tí yí xiàng zhuāng dāi 　【bō bú duàn 　】míng lì jié shì fēi jué hóng chén bú xiàng mén qián rě lǜ shù piān yí wū jiǎo zhē qīng shān zhèng bǔ qiáng tóu quē gèng nǎ kān zhú lí máo shè 　【lí tíng yàn shà 　】qióng yín bà yí jiào cái níng tiē jī míng shí wàn shì wú xiū xiē zhēng míng lì hé nián shì chè kàn mì zā zā yǐ pái bīng luàn fēn fēn fēng niàng mì nào rǎng rǎng yíng zhēng xuè péi gōng lǜ yě táng táo lìng bái lián shè ài qiū lái shí nà xiē hé lù zhāi huáng huā dài shuāng pēng zǐ xiè zhǔ jiǔ shāo hóng yè xiǎng rén shēng yǒu xiàn bēi hún jǐ gè chóng yáng jié rén wèn wǒ wán tóng jì zhě biàn běi hǎi tàn wú lái dào dōng lí zuì liǎo yě

mǎ zhì yuǎn shuāng diào · yè xíng chuán · qiū sī

人的一生不过百岁，就像庄周梦蝶，再回头想想往事实在令人慨叹。今天春天才来，明天早上春花就谢了。赶紧地行令劝酒，夜晚将尽，灯就要灭了！
想一想那些秦朝的宫殿和汉朝的城阙，现在无影无踪，只是生满了杂草，变成了放牧牛羊的荒野。不是如此的话，渔翁和樵夫倒没有聊天的话题了。那些断碑横七竖八地倒在荒坟堆上，原来上面龙飞凤舞般的文字也面目全非，分辨不清楚了。
最终成了狐狸出没的地方和兔子的洞穴，多少英雄豪杰的坟地都是如此。三国鼎立中途便夭折，最后胜利的是魏呢，还是晋呢？
即便是上天让你富足，你也不要过于奢侈，并没有多少好日子良夜美时。看钱奴心肠硬得像铁，白白地辜负了华美的堂舍和那无边的风月。
眼前的红日，又要快速西沉了，快得像是急速滚落的下坡车。早上对着镜子发现头发又添了许多白色的，晚上一上床说不定就是和鞋袜永别，第二天就不用再穿它了。别嘲笑鸠鸟自己笨不会搭窝，哪里知道它其实稀里糊涂从来是装傻。
不追求名利，也就没有是非缠身了。红尘中的烦心事也不会到自家门前，只要把绿树栽在屋角让它遮阴挡凉；院墙破损了，就让青山补上缺损之处吧，再加上竹子编插的篱墙，茅草铺顶的屋舍。
静静的夜里听到蛐蛐儿的叫声，这时睡觉才觉得踏实宁帖；待到五更鸡鸣时，乱七八糟的事就又纷至沓来，没有时间休息。这人间争名夺利的事，何年是个了结呢！密密麻麻的蚂蚁，又在排兵布阵了，乱纷纷的蜜蜂又在酿蜜了，闹闹嚷嚷的苍蝇又要去争抢污血了。裴度饮酒论诗的绿野堂，陶渊明雅聚的白莲社。我喜欢的是这些，到秋天时，带着露水采摘菊花，带着白霜烹煮紫蟹，用红色的枫叶煮酒。人的一生只有那有限的几杯酒，还能过几个重阳登高节！我告诉孩子们哪，听好记住了：就是好客的孔北海来探望我，我也不见，你们就告诉他说，我马东篱喝醉了！

马致远《双调·夜行船·秋思》