先秦文  刘向

wú wáng yù fá jīng gào qí zuǒ yòu yuē gǎn yǒu jiàn zhě sǐ shè rén yǒu shào rú zǐ zhě yù jiàn bù gǎn zé huái wán cāo dàn yóu yú hòu yuán lù zhān qí yī rú shì zhě sān dàn wú wáng yuē zǐ lái hé kǔ zhān yī rú cǐ duì yuē yuán zhōng yǒu shù qí shàng yǒu chán chán gāo jū bēi míng yǐn lù bù zhī táng láng zài qí hòu yě táng láng wěi shēn qū fù yù qǔ chán ér bù zhī huáng què zài qí páng yě huáng què yán jǐng yù zhuó táng láng ér bù zhī dàn wán zài qí xià yě cǐ sān zhě jiē wù yù dé qí qián lì ér bú gù qí hòu zhī huàn yě wú wáng yuē shàn zāi nǎi bà qí bīng

zhàn guó cè wú wáng yù fá jīng táng láng bǔ chán

　　吴国国王想要攻打楚国，告诫大臣们说：“谁敢劝阻就处死！”门客中有一个青年想要劝诫吴王但又不敢，于是每天早晨，他拿着弹弓、弹丸在王宫后花园游玩，露水湿透他的衣鞋，接连三个早晨如此。吴王问道：“你过来，有什么必要让衣服（被露水）都沾得这样湿呢！”青年回答：“园子里有一棵树，树上有一只知了，知了停息在树上一边放声的叫着一边吸饮着露水，却不知道有只螳螂就在蝉的身后；螳螂缩着身子紧贴树枝，弯起了前肢，想捕捉知了，却不知道有只黄雀就在螳螂身旁；黄雀伸长脖子想要啄食螳螂，却不知道有个小孩举着弹弓在树下要射击它。这三种动物，都想得到它们眼前的利益，却没有考虑到它们身后的祸患。”吴王想了想说：“你讲得很有道理！”于是吴王放弃了攻打楚国的打算。

战国策《吴王欲伐荆》(螳螂捕蝉)