南北朝诗  萧绎

zǐ jīng xī wén bō hóng lián xī jì hé lǜ fáng xī cuì gài sù shí xī huáng luó 　　　　yú shì yāo tóng yuàn nǚ dàng zhōu xīn xǔ yì shǒu xú huí jiān chuán yǔ bēi zhào jiāng yí ér zǎo guà chuán yù dòng ér píng kāi ěr qí xiān yāo shù sù qiān yán gù bù xià shǐ chūn yú yè nèn huā chū kǒng zhān cháng ér qiǎn xiào wèi qīng chuán ér liǎn jū gù yǐ shuǐ jiàn lán ráo lú qīn luó jiàn jú zé wèi fǎn wú tái jiǒng jiàn xìng shī zhān shān líng cháng rào chuàn fàn bǎi zhōu ér róng yǔ gē cǎi lián yú jiāng zhǔ jiāng zhǔ yī zuò wǎng zhǔ 　　　　gē yuē bì yù xiǎo jiā nǚ lái jià rǔ nán wáng lián huā luàn liǎn sè hé yè zá yī xiāng yīn chí jiàn jūn zǐ yuàn xí fú róng cháng

xiāo yì cǎi lián fù

　　紫茎亭亭立在粼粼清波之上，红莲朵朵映衬着层层叠叠的芰荷。莲蓬化作屋舍，荷叶撑起屋顶，洁白的莲籽藏在螺壳般的莲蓬中。
　　时节正好，俊男美女摇起小船，心中满是缱绻柔情，鷁形画船迂回慢行，雀形酒杯在众人手中频频传递。水草缠绕船桨似有不舍，浮萍轻轻移开为小船放行。美女扭动纤细腰肢，欲行又止间，几番回眸暗送情意。初夏已至，残春未消，鲜嫩荷叶映衬着初绽的荷花。她怕衣衫沾湿而低眉浅笑，又恐小船倾覆而紧攥衣襟，船桨轻击水面，小船缓缓前行，芦花点点落在绫罗绣垫上。众人沉醉湖上风光不思归返，远处的梧台已遥遥可见，带露的荇菜沾湿了衣衫，修长的菱草缠绕住臂环。驾着柏木小船何等悠然，在水洲边放声唱起《采莲》曲。
　　歌声唱道：碧玉姑娘本是寻常人家的女子，嫁与身世显贵的汝南王。莲花映得她容颜娇美，荷叶染上了她的衣香。手持莲花荷叶献给君子，愿能身着用它们缝制的华美衣裳。

萧绎《采莲赋》