魏晋文

qú bái zú xià qù hòu shèn xiāng sī xiǎng shū tián yǒu wú rén zhī gē yīn dū yǒu fěi cún zhī sī fēng rén zhī zuò qǐ xū yě zāi 　　 wáng sù yǐ sù dé xiǎn shòu hé zēng yǐ hòu jìn jiàn bá jiē yīng yáng hǔ shì yǒu wàn lǐ zhī wàng báo yuán zhù zhě bù néng zhuī cān yú gāo miào fù liǎn yì yú gù zhī kuài rán dú chǔ yǒu lí qún zhī zhì jí àn lè zài láng shǔ hé wǔ chǐ wéi zǎi xiāng qiān zǎi kuí zhī zhī qí yǒu yóu yě dé fēi chén píng mén wú jié sì zhī jì xué fēi yáng xióng táng wú hǎo shì zhī kè cái liè zhòng shū wú xià wéi zhī sī jiā pín mèng gōng wú zhì jiǔ zhī lè bēi fēng qǐ yú guī tà hóng chén bì yú jī tà xìng yǒu yuán shēng shí bù yù zhǐ qiáo sū bù cuàn qīng tán ér yǐ yǒu sì zhōu dǎng zhī guò mǐn zǐ 　　 fū pí xiǔ zhě máo là chuān hé zhě yú shì chūn shēng zhě fán huá qiū róng zhě líng cuì zì rán zhī shù qǐ yǒu hèn zāi liáo wéi dà dì chén qí kǔ huái ěr xiǎng huán zài jìn gù bù yì yán qú bái

yìng qú yǔ shì láng cáo cháng sī shū

　　璩告白：足下离去以后，甚为想念。叔田之歌表达赞美怀念之情，闉阇之章抒发忠贞专一之思，诗人之作，确实是真诚不虚啊！

　　王肃以平素品德而被授予高位，何曾以年轻有为而受到拔擢，其志向有如雄鹰高举猛虎远视，皆有前程万里的抱负。我没有朝中当权者的支持扶助，不能参与位高才妙者之列，只如归鸟收敛羽翼，栖息于旧林，孤单独处，怀有离俗索居之志。汲黯以在郎署宿卫为乐，而不愿就太守之任；何武以秉公执法为荣，而不贪宰相之位，千年以后揣度他们，才知其去就取舍是有原因的。我德行不可比于陈平，门前无贤者来访的辙迹；学问不可比于扬雄，正堂无好事论学的宾客；才智劣于仲舒，无帷慢之内的沉思；家产贫于孟公，无设宴会饮的娱乐。秋风吹起于内室之中，尘埃积满于几床之上。幸有袁生，有时来访，不备酒食，清谈而已，有似隐士周党当年与闵贡相遇。

　　皮朽而毛必落，河干而鱼必死，春生草木必繁华，秋日发荣必凋零。这是自然的规律，有何遗憾呢？不过暂时对大弟倾诉内心苦闷而已。虽想念而会聚之日将近，故不多谈。璩告白。

应璩《与侍郎曹长思书》