宋词  周密

jìn yān hú shàng bó yóu shī zhōng shān fù cí shèn jiā yú yīn cì qí yùn gài píng shí yóu fǎng zhì wǔ hòu zé jìn rù lǐ hú dǐ mù shǐ chū duàn qiáo xiǎo zhù ér guī fēi xí yú yóu zhě bù zhī yě gù zhōng shān jí jī jié yú xián què bàn hú chūn sè zhī jù wèi néng dào rén zhī suǒ wèi yún jìn yuàn dōng fēng wài biāo nuǎn sī qíng xù chūn sī rú zhī yàn yuē yīng qī nǎo fāng qíng piān zài cuì shēn hóng xì mò mò xiāng chén gé fèi shí lǐ luàn xián cóng dí kàn huà chuán jìn rù xī líng xián què bàn hú chūn sè liǔ mò xīn yān níng bì yìng lián dǐ gōng méi dī shàng yóu lè qīng míng lǒng hán pà lí yún mèng lěng xìng xiāng chóu mì gē guǎn chóu hán shí nài dié yuàn liáng xiāo cén jì zhèng mǎn hú suì yuè yáo huā zěn shēng qù dé

zhōu mì qū yóu chūn · jīn yuàn dōng fēng wài

寒食节在西湖上泛舟游玩，施中山写下一首妙词，于是我和了一首。平时的游船，到午后便全进入里湖，黄昏时才缓缓划出断桥，稍微停一会就各自返回，不是熟习游湖的人不知道这种情形。所以施中山屡次击节盛赞我“闲却半湖春色”的词句，说是能道出他人所未说到的景色。

宫廷外的东风，在和煦的暖日里吹拂着堤岸上的柳丝飞絮，使人感到春日的情思如织。相爱男女约会的时日，浓情蜜意，全藏在花丛之间，浓荫深处。漾漾的香尘遮天蔽日，十里西湖人声沸腾，到处是琴弦管笛。看那画船，全都荡入西泠桥内，西湖一半的春色竟被闲置。
垂柳湖堤，被刚刚升起的烟雾凝聚成翠色，映衬出帷帘下的丽人和堤岸上骑马的游客。淡淡的落日笼罩着寒意，只怕像梨花如云的美梦一片凄冷，让馥郁芬香的杏花覆盖着一层愁绪。歌声管乐齐鸣，酬答这一年一度的寒食节，怎奈蝴蝶还埋怨如此良宵为何太静寂。整个西湖，波光粼粼，明月荡碎，花影摇曳，这样的美景我怎能舍得离别？

周密《曲游春·禁苑东风外》