明文  张岱

tiān qǐ liù nián shí èr yuè dà xuě shēn sān chǐ xǔ wǎn jì yú dēng lóng shān zuò shàng chéng huáng miào shān mén lǐ jiè shēng gāo méi shēng wáng wǎn shēng mǎ xiǎo qīng pān xiǎo fēi shì wàn shān zài xuě míng yuè bó zhī yuè bù néng guāng xuě jiē dāi bái zuò jiǔ qīng liè cāng tóu sòng jiǔ zhì yú miǎn qiǎng jǔ dà gōng dí hán jiǔ qì rǎn rǎn jī xuě hē zhī jìng bù dé zuì mǎ xiǎo qīng chàng qǔ lǐ jiè shēng chuī dòng xiāo hè zhī shēng wéi hán wēi suǒ shè yè sè bù dé chū sān gǔ guī qǐn mǎ xiǎo qīng pān xiǎo fēi xiāng bào cóng bǎi bù jiē xuán gǔn ér xià zhí zhì shān zhǐ yù xuě ér lì yú zuò yì xiǎo yáng tóu chē tuō bīng líng ér guī

zhāng dài lóng shān xuě

　　天启六年的十二月，大雪有三尺多深。晚上的时候天放晴了，我登上龙山，坐在城隍庙的山门上，李岕生、高眉生、王畹生、马小卿、潘小妃这几个人陪伴侍候。洁白的雪把群山都覆盖起来了，就连月亮都显不出光亮，满眼只有雪的白色。坐久了觉得有点清冷，年纪大的伙计送酒来了，我勉强举起大杯子抗寒，酒气上升，积雪将酒气吞噬，竟然喝不醉。马小卿唱曲子，李岕生吹洞箫和着马小卿的曲子，声音被寒气所震慑，艰涩得出不来。三更的时候我们才回去睡觉。马小卿、潘小妃互相抱着从百步街旋转滚落，一直到山脚下，满身是雪地站着。我坐着一辆小羊头车，拖着满身的冰凌而归。

张岱《龙山雪》