诸子百家  孟子

mèng zǐ yuē wú huò hū wáng zhī bú zhì yě suī yǒu tiān xià yì shēng zhī wù yě yí rì pù zhī shí rì hán zhī wèi yǒu néng shēng zhě yě wú jiàn yì hǎn yǐ wú tuì ér hán zhī zhě zhì yǐ wú rú yǒu méng yān hé zāi jīn fú yì zhī wéi shù xiǎo shù yě bù zhuān xīn zhì zhì zé bù dé yě yì qiū tōng guó zhī shàn yì zhě yě shǐ yì qiū huì èr rén yì qí yì rén zhuān xīn zhì zhì wéi yì qiū zhī wéi tīng yì rén suī tīng zhī yì xīn yǐ wéi yǒu hóng hú jiāng zhì sī yuán gōng zhuó ér shè zhī suī yǔ zhī jù xué fú ruò zhī yǐ wéi shì qí zhì fú ruò yǔ yuē fēi rán yě

mèng zǐ yì qiū

　　孟子说：“对于君王的不聪明，不必奇怪。即使有天下最容易生长的东西，（如果）晒它一天，冻它十天，没有能生长的。我见君王的次数很少，我退居在家，那些小人又会来君王身边，（这样，）我对他刚有的那点善心的萌芽又能怎么样呢？（好比下棋，）下棋作为技艺，是小技艺；不专心致志，就学不到手。弈秋是全国最善于下围棋的人。让弈秋教导两个人下围棋，其中一人专心致志的学习，只听弈秋的教导。另一个人虽然也在听弈秋的教导，却一心以为有天鹅要飞来，想要拉弓箭去把它射下来，虽然和前一个人一起学棋，但棋艺不如前一个人好，难道是因为他的智力不如前一个人吗？（孟子）说：不是这样的。”

孟子《弈秋》