小 中 大

0

1

收藏

音对译 否 是

编辑于：2025-05-25 14:57:33  

白居易 [唐代]

zuì yín xiān shēng zhě wàng qí xìng zì xiāng lǐ guān jué hū hū bù zhī wú wéi shuí yě huàn yóu sān shí zǎi jiāng lǎo tuì jū luò xià suǒ jū yǒu chí wǔ liù mǔ zhú shù qiān gān qiáo mù shù shí zhū tái xí zhōu qiáo jù tǐ ér wēi xiān shēng ān yān jiā suī pín bú zhì hán něi nián suī lǎo wèi jí hūn mào xìng shì jiǔ dān qín yín shī fán jiǔ tú qín lǚ shī kè duō yǔ zhī yóu 　　　　yóu zhī wài qī xīn shì shì tōng xué xiǎo zhōng dà chéng fǎ yǔ sōng shān sēng rú mǎn wéi kōng mén yǒu píng quán kè wéi chǔ wéi shān shuǐ yǒu péng chéng liú mèng dé wéi shī yǒu ān dìng huáng fǔ lǎng zhī wéi jiǔ yǒu měi yì xiāng jiàn xīn rán wàng guī luò chéng nèi wài liù qī shí lǐ jiān fán guàn sì qiū shù yǒu quán shí huā zhú zhě mǐ bù yóu rén jiā yǒu měi jiǔ míng qín zhě mǐ bú guò yǒu tú shū gē wǔ zhě mǐ bù guān zì jū shǒu luò chuān bó bù yī jiā yǐ yàn yóu zhào zhě yì shí shí wǎng měi liáng chén měi jǐng huò xuě zhāo yuè xī hǎo shì zhě xiāng yù bì wèi zhī xiān fú jiǔ léi cì kāi shī kuāng shī jiǔ jì hān nǎi zì yuán qín cāo gōng shēng nòng qiū sī yí biàn ruò xìng fā mìng jiā tóng tiáo fǎ bù sī zhú hé zòu ní cháng yǔ yī yì qū ruò huān shèn yòu mìng xiǎo jì gē yáng liǔ zhī xīn cí shí shù zhāng fàng qíng zì yú mǐng dǐng ér hòu yǐ wǎng wǎng chéng xìng jù jí lín zhàng yú xiāng qí yóu dū yì jiān yú shì yě yú zhōng zhì yì qín yì zhěn táo xiè shī shù juàn yú gān zuǒ yòu xuán shuāng jiǔ hú xún shuǐ wàng shān lǜ qíng biàn qù bào qín yǐn zhuó xìng jìn ér fǎn rú cǐ zhě fán shí nián qí jiān fù shī yuē qiān yú shǒu suì niàng jiǔ yuē shù bǎi hú ér shí nián qián hòu fù niàng zhě bù yǔ yān 　　　　qī nú dì zhí lǜ qí guò yě huò jī zhī bú yìng zhì yú zài sān nǎi yuē fán rén zhī xìng xiǎn dé zhōng bì yǒu suǒ piān hào wú fēi zhōng zhě yě shè bú xìng wú hào lì ér huò zhí yān yǐ zhì yú duō cáng rùn wū gǔ huò wēi shēn nài wú hé shè bú xìng wú hào bó yì yí zhì shù wàn qīng cái pò chǎn yǐ zhì yú qī zǐ dòng něi nài wú hé shè bú xìng wú hào yào sǔn yī xiāo shí liàn qiān shāo gǒng yǐ zhì yú wú suǒ chéng yǒu suǒ wù nài wú hé jīn wú xìng bú hào bǐ ér mù shì yú bēi shāng fěng yǒng zhī jiān fàng zé fàng yǐ yōng hé shāng hū bù yóu yù yú hào bǐ sān zhě hū cǐ liú bó lún suǒ yǐ wén fù yán ér bù tīng wáng wú gōng suǒ yǐ yóu zuì xiāng ér bù huán yě suì shuài zǐ dì rù jiǔ fáng huán niàng wèng jī jù yǎng miàn cháng xū tài xī yuē wú shēng tiān dì jiān cái yǔ xíng bú dài yú gǔ rén yuǎn yǐ ér fù yú qián lóu shòu yú yán huí bǎo yú bó yí lè yú róng qǐ qī jiàn yú wèi shū bǎo xìng shèn xìng shèn yú hé qiú zāi ruò shě wú suǒ hào hé yǐ sòng lǎo yīn zì yín yǒng huái shī yún 　　　　bào qín róng qǐ lè zòng jiǔ liú líng dá 　　　　fàng yǎn kàn qīng shān rèn tóu shēng bái fà 　　　　bù zhī tiān dì nèi gèng dé jǐ nián huó 　　　　cóng cǐ dào zhōng shēn jìn wéi xián rì yuè 　　　　yín bà zì shěn jiē wèng bō pēi yòu yǐn shù bēi wù rán ér zuì jì ér zuì fù xǐng xǐng fù yín yín fù yǐn yǐn fù zuì zuì yín xiāng réng ruò xún huán rán yóu shì dé yǐ mèng shēn shì yún fù guì mù xí tiān dì shùn xī bǎi nián táo táo rán hūn hūn rán bù zhī lǎo zhī jiāng zhì gǔ suǒ wèi dé quán yú jiǔ zhě gù zì hào wéi zuì yín xiān shēng yú shí kāi chéng sān nián xiān shēng zhī chǐ liù shí yòu qī xū jìn bái fà bàn tū chǐ shuāng quē ér shāng yǒng zhī xìng yóu wèi shuāi gù wèi qī zǐ yún jīn zhī qián wú shì yǐ jīn zhī hòu wú bú zì zhī qí xìng hé rú

bái jū yì zuì yín xiān shēng zhuàn

　　醉吟先生，忘掉了他的姓名、乡里、官爵，心情恍惚不知自己是谁。在外做官三十年，快老了，退职后居住在洛阳履道。所住的地方有池塘五六亩，竹几千棵，乔木几十株，楼台水榭舟船木桥规模都小，但都具备了，先生安居在那里。先生虽然家境清贫，但不至于陷于饥寒；先生虽然年老，但也不至于老到昏聩。先生本性酷爱喝酒，喜欢弹琴，特别喜欢写诗，凡是喜欢喝酒的人、弹琴的朋友、写诗的交好，大多与他来往。

　　游历之外，醉心佛学，普遍地学习了小中大乘法，和嵩山的和尚如满是空门中的朋友，平泉的韦楚是山水朋友，彭城的刘梦得是诗歌朋友，安定的皇甫朗之是酒友。每一见面，便高兴得忘记回家，洛城里里外外六七十里间，凡是道观寺庙、有泉石花竹的山丘沟壑，没有不游览的；别人家里有美酒、有弹琴的，没有不拜访的；有图书、歌舞的，没有不观看的。从洛川的守令到百姓家中，以集会游览召唤的，也经常前往。每当良辰美景，或雪朝月夕，好事者来拜访他，他一定为他们先打开酒坛，再翻开诗柜，喝酒尽兴以后，就自己弹琴，奏起音乐，弹奏《秋思》一遍。如果兴致大发，命令家中的仆从调好法部丝竹，合奏《霓裳羽衣》一曲。如果更高兴，又命令小歌妓演唱《杨柳枝》新词十数章。放任自己自娱自乐，酩酊大醉才作罢。往往趁着兴致，走到乡里旁边，拄着拐杖游览乡中，骑着马游历都邑，坐着轿子去到野外。轿子里只放着一张琴一个枕头、陶渊明和谢灵运诗歌集几卷，轿杆左右悬挂着一对壶酒，沿着水绕着山，由着兴致前往，抱着琴，举着酒壶喝酒，兴尽而返。像这样子共十年，在这期间写诗约千余首，每年酿酒数百斛，而十年前及十年后所写的诗和所酿的酒不算在内。

　　妻子、女儿、弟弟、侄儿担心我这样太过分了，有时讥讽我，我不理会，一直到他们再三劝说，我才说：每个人的天性，很少能持中，一定有所偏好，我不是个持中的人。假设我不幸贪财而去经商，因此达到财富多而使四壁生辉，招祸危及自身，你们对我可怎么办？假设我不幸喜欢赌博，一个赌注扔上几万，全部家财押上去而破产，以至于妻子儿女受冻挨饿，对我怎么办？假设我不幸爱好服食丹药，减少衣食，用炉子烧炼丹药，而结果没有成功反有所误，对我怎么办？我幸而不喜欢那些，而自我适意于饮酒吟诗之间，放达是放达啦，难道有什么问题吗？不是还比喜爱那三种事情好得多吗？这就是刘伶听到妻子的劝说而不接受、王绩沉迷醉乡而不愿返回的原因吧。于是带领子弟，进入酒房，围着酒缸，两脚伸直张开而坐，仰面长叹说：我生在天地之间，才能与品行不及古人很远，而比黔娄富裕，比颜渊寿长，比伯夷要饱足，比荣启期要快乐，比卫叔宝健康，太幸运了，太幸运了！我还追求什么呢？如果抛弃我所爱好的，用什么送老？因而自己吟唱《咏怀诗》道：

　　荣启期抱琴而乐，刘伯伦纵酒放达。

　　放开眼量看青山，任凭头上生白发。

　　我不知天地之间，更能有几年可活？

　　从今到寿终正寝，全是悠闲的岁月。

　　吟罢自己苦笑，打开酒瓮盖，舀出酒来，又饮数杯，昏昏沉沉地大醉，不久醉了又醒，醒了又吟诗，吟完诗又饮酒，饮了酒又醉，醉酒与吟诗相反复，如同循环一样。因此能够把身世梦幻，富贵如浮云，以天为幕以地为席，百年为一转眼之间。快快乐乐地，昏昏沉沉地，不知道老年将要到来，古人所说的“沉醉于酒中能保全”，所以自号为醉吟先生。到唐文宗开成三年，六十七岁，胡子花白，头发稀疏，牙齿脱落，觞咏之心还没有减弱。于是就对妻子和孩子说：今日以前的日子，我是很舒适了，今日之后，我不知道自己的兴致将会怎样呢？

白居易《醉吟先生传》